Όλοι οι πιστοί, θεατές και κριτικοί, δυσπιστούν στη σκέψη ενός “reboot”. Aυτή η τάση ενισχύθηκε στην περίπτωση του Spider-Man, του οποίου η αρχική τριλογία ήταν αρκετά κερδοφόρα και επιτυχημένη. Το 2010, ωστόσο, ασυμφωνία μεταξύ του σκηνοθέτη και των σεναριογράφων είχε ως αποτέλεσμα τη καταδίκη του Spider-Man 4. Nα ‘μαστε τώρα 2 χρόνια αργότερα, αντιμέτωποι με μία νέα διασκευή του μύθου του αραχνοειδούς υπερήρωα. Τί κατάφερε άραγε το ολοκαίνουριο και φρεσκόφερτο «The Amazing...

    «Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός» έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι κάνοντας τον αχό της παραπάνω φράσης να ακούγεται μέχρι σήμερα κάθε φορά που αποφασίζουμε να κάνουμε ένα καινούργιο βήμα. Ίσως είναι ο φόβος απέναντι στο άγνωστο που έχουμε να αντιμετωπίσουμε σε κάθε νέο ξεκίνημα, η αίτια που μας ωθεί να δώσουμε τιτάνια σημασία στην αρχή. Η πρώτη εντύπωση είναι, άλλωστε, αυτή που μετρά. Όπως και να το κάνουμε, η βαρύτητα που συνοδεύει την αφετηρία είναι εφάμιλλη ολόκληρης...

  Έφτασε και η ώρα της νυχτερίδας. Όπως φαντάζομαι σας είναι ή θα πρεπε να σας είναι γνωστό, κατέφτασε και ο επίλογος της τριλογίας Batman του Christopher Nolan, The Dark Knight Rises. Είναι πολύ σημαντικό για κάποιον σκληροπυρηνικό fan του υπερήρωα και της τριλογίας που τα τελευταία χρόνια τον ξαναφέρνει στη μόδα να τρέξει στο πλησιέστερο σινεμά (αν δεν το έχει κάνει ήδη). Είναι χρέος ηθικό και αξιοπερίεργο. Αν και προσωπικά, δεν με ενθουσίασε!     Όλοι λατρεύουμε τον Batman...

   Και αν η μασκότ των ολυμπιακών αγώνων είναι τα ρεκόρ τότε η σύνοδος των παραολυμπιακών αγώνων είναι η ανθρωπιά που πάντοτε την συνοδεύει. Οι πρώτοι παραολυμπιακοί αγώνες, οι όποιοι ξεκίνησαν το 1960 στην Ρώμη και συνεχίζονται μέχρι σήμερα εμπλουτιζόμενοι από όλο και περισσότερα αθλήματα, είναι μια εμπειρία που επικεντρώνεται περισσότερο στην ψυχική δύναμη που αποπνέουν τα άτομα με ειδικές ικανότητες παρά στην σωματική ρώμη που στην συγκεκριμένη περίπτωση προτιμά το ρολό του...

   Ενός λεπτού σιγή… Ο τίτλος της χθεσινής παράστασης που δόθηκε για τη λήξη των Μερκουρείων 2012 στο Ανοικτό Θέατρο Συκεών ‘’ Μάνος Κατράκης’’.  Ήταν ένα μπόλιασμα ποίησης μαζί με χορό, τραγούδι και σκετς. Ακούσαμε αποσπάσματα από ποιήματα των: Δημουλά, Γώγου, Βλαβιανού, Κατακουζηνού, Χειμωνά,  Παπαχαράλαμπου, Γκανά, Εμπειρίκου, Σαχτούρη, Γονατά, Χριστιανόπουλου, Καβάφη, Καπάνταη, Ελύτη, Παπαντωνίου, Σινόπουλου, Σολωμού, Πολυδούρη, Γκούμα, Σερέφα, Αμανατίδη, Βαρβέρη, Σουρή...

    Πάντα τα παιδιά τρέφονταν με παραμύθια τα όποια έβρισκαν τον δρόμο τους προς το υποσυνείδητο του παραλήπτη έως ότου να μετατραπούν, έπειτα από μακροχρόνια ωρίμανση, σε επέκταση της πραγματικότητας. Οι άνθρωποι μαθαίνουμε να εξοικειωνόμαστε με τα καλά τέλη που παραμονεύουν στην εκπνοή κάθε παραμυθιού και μαθαίνουμε να επαναπαυόμαστε στα χέρια της μοίρας με μονή ελπίδα την υποτιθέμενα αναπόφευκτα ευτυχή έκβαση. Πέραν όμως αυτής της απατηλής προσδοκίας τα άτομα συνηθίζουν τους...

    Αναπόφευκτα, εάν πλησιάσατε καθόλου τα κινηματογραφικά ταμεία και τα ενίοτε υπερμεγέθη διαφημιστικά πόστερ τους, θα είδατε σίγουρα έστω και μία αφίσα με ένα μεγάλο χρυσαφένιο σχήμα πουλιού με μια κοπέλα πίσω να σημαδεύει απειλητικά τον περαστικό με ένα τόξο. Αξίζει άραγε η ταινία; Μας κάνει αρκετή εντύπωση για να ξοδέψουμε τα δυσεύρετα και καταϊδρωμένα μας ευρώ;;  Σας μιλώ, φυσικά, για την ταινία The Hunger Games, μία περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας που κέρδισε τις ανυποψίαστες...