Χαιρετισματα . . . στους φοβους σας
11:39 π.μ.
Press and shout
, Posted in
Προσδιορίζω χωροχρονικά το εδώ ΜΑΣ και ξεκινώ. Βρισκόμαστε στην Ελλάδα σε περίοδο κρίσης. Ε και; Και έ… χουν αλλάξει πολλά. Και άλλα τόσα θα αλλάξουν. Συζητήσεις, κουρέματα, μνημόνια – «αξιομνημόνευτα ή μη», χρέη, υπολογισμοί, χαράτσια, «είμαστε όλοι Έλληνες», τεχνοκράτες, κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, κινηματοθέατρο «Αττικόν», μια μωβ ομπρέλα, ΔΝΤ, συρτάκι, Τρόικα, στο χείλος του γκρεμού, δαπάνες, περικοπές, ξανασωθήκαμε!, Eurogroup, ένας ποδηλάτης με μουστάκι- που πλέον δεν το παίζει κανείς, μια ξανθιά με κολλημένο μόνιμα ένα ταγιέρ – που χαλάει πάντα το παιχνίδι, ένας συμπαθής -κατά τα άλλα- «μυτ-ερός»-που δεν ξέρει να παίζει, κάποιος που δεν τον είχα ματαδεί αλλά είναι από ένα σόι μπλε –και όχι δεν είναι τα στρουμφάκια αλλά μια γενιά γκόλουμ- και μάλιστα δεν τον γνωρίζει και κάποιος αντιστασιακός που πλέον δεν πληρώνεται! Κουράστηκα με το tagging.
Όποιος προσπάθησε να διαβάσει την παραπάνω παράγραφο με μια ανάσα, μπορεί και να φοβήθηκε. Για αυτό και μείς το σπάσαμε και το ζούμε κομμάτι – κομμάτι σχεδόν 3 χρόνια. Μα δεν είμαστε τυχαίοι! Άλλωστε στη ζωή δεν έχει σημασία πόσες ανάσες παίρνεις, αλλά πόσες στιγμές σου κόβουν την ανάσα, όπως λέγανε και κάποιοι «Νησιώτες».
Που είχα μείνει; Α, ναι. Νομίζω πως αυτός ο κυκεώνας με φοβίζει. Με τρομοκρατούν και τα κανάλια και έρχεται και ολοκληρώνεται το πείραμα. Ωστόσο, δεν ξέρω τι ακριβώς με φοβίζει περισσότερο, ένα υποθετικό αύριο χωρίς τίποτα ή ένα πραγματικό τώρα χωρίς κανέναν.
Και κάνω λόγο για φόβο, γιατί σε αυτόν είμαστε παγιδευμένοι. Πρώτα φοβόμαστε για τα λεφτά, τους μισθούς και τις συντάξεις και μετά φοβόμαστε για την υγεία και τα παιδιά μας. Ακόμη και αυτή η ιεράρχηση των φόβων με εξοργίζει.
Μάθαμε να συσσωρεύουμε και να μην αντιδρούμε, γιατί φοβόμαστε. Οι νέες γενιές θα «εθιστούν» - όχι απλά θα αναγκαστούν- να πληρώνουν λάθη παλιά. Ακόμη και το γεγονός ότι οι νέοι δεν θα έχουν την ευκαιρία να κάνουν τα λάθη που τους αναλογούν, ακόμη και αυτό με φοβίζει.
Και όλα αυτά γιατί είμαστε πλέον εμβολιασμένοι στο σοκ. Και αυτό το φοβάμαι περισσότερο από όλα. Δε νιώθουμε τίποτε παραπάνω από ένα αίσθημα φόβου για το ποιο θα είναι το επόμενο σοκ. Η ιστορία ίσως καταγράψει έναν εθισμό στο φόβο της προσμονής δυσάρεστων ειδήσεων με κλιμακούμενο αρνητικό φορτίο.
Δεν ξέρω, ίσως θα πρέπει να μην εσωτερικεύουμε κανέναν φόβο πλέον. Ίσως θα πρέπει να σταματήσουμε να φοβόμαστε εντελώς, γιατί θα έχουμε συνειδητοποιήσει πως κάποιος άλλος Έλληνας – και όχι ξένος- θα είναι διατεθειμένος να μας στηρίξει.
Μέχρι να γίνει κάτι τέτοιο, δώστε τα χαιρετίσματα μου στους πιο ενδόμυχους φόβους σας . . .
Πέτρος Λεμονίδης
0 Response to "Χαιρετισματα . . . στους φοβους σας"
Δημοσίευση σχολίου