Χαιρετισματα... σε οσους σπουδαζουν επειδη δε δουλευουν.
8:58 π.μ.
Press and shout
, Posted in
Τελειώνεις το σχολείο, περνάς σε μια σχολή, βγάζεις τη σχολή, οπωσδήποτε μεταπτυχιακό ή δεύτερο πτυχίο- καλά μην υπερβάλουμε, κάποιοι δεν το ακολουθούν, ενίοτε δεύτερο και τρίτο μεταπτυχιακό ή διδακτορικό, σεμινάρια και συνέδρια με κάθε αφορμή. Κάπου ανάμεσα στα παραπάνω κόμματα, κάποιοι αρχίζουν να ψάχνουν για δουλειά – άλλος νωρίτερα άλλος αργότερα. Κάποιοι όντως βρίσκουν. Άλλοι πάλι, έχουν φτάσει έως την τελεία – της παραπάνω παραγράφου- και ακόμη δεν έχουν εργαστεί. Δεν ξέρω κατά πόσο η ακαδημαϊκή και η επαγγελματική ιδιότητα κάνουν παρέα. Για άλλους είναι «φίλες» και για άλλους μπορεί να είναι παντελώς άγνωστες μεταξύ τους.
Πλέον, με τη μείωση θέσεων εργασίας κάποιοι έχουν στραφεί για τα καλά στις σπουδές. Αφού δεν δουλεύουν, εκπαιδεύονται. Όταν θα ανοίξει πάλι η αγορά, σκέφτονται, θα είναι περισσότερο καταρτισμένοι. Εξαιρετικά λογικό. Τι θα γίνει όμως εάν η πλειονότητα ακολουθήσει την ίδια λογική; Από εκεί που υπήρχε πλήθος πτυχιούχων για μια θέση, θα υπάρχει πλήθος μετεκπαιδευθέντων ή κατόχων διδακτορικού. Απλά ανεβάζουμε την υπάρχουσα κατάσταση μερικά επίπεδα.
Επ’ ουδενί δεν εννοώ πως η πανεπιστημιακή γνώση είναι περιττή. Είναι αναγκαία. Αλλά δε μπορούμε να παραβλέψουμε και το γεγονός πως η κατεύθυνσή της δεν κοιτά τόσο τη μόρφωση, όσο την εκπαίδευση. Και αν ο διαχωρισμός μεταξύ των δυο δεν είναι αρκετά ευκρινής, αναλογιστείτε αυτό: ένα σκύλο μπορείς να τον εκπαιδεύσεις να σου φέρνει τη μπάλα αλλά δεν μπορείς να τον μορφώσεις.
Επανέρχομαι στο θέμα. Κάποιοι ήδη δημιούργησαν τις πρώτες ενοχές τους για το ότι σε αυτή την παραγωγική ηλικία δεν δουλεύουν αλλά αναμένουν. Νιώθουν άσχημα με τους γονείς τους γιατί συνεχίζουν να τους χρηματοδοτούν και να εξαρτώνται από αυτούς. Νιώθουν άσχημα με τους φίλους γιατί κάποιοι δουλεύουν – άρα τα κατάφεραν- ενώ αυτοί δεν δουλεύουν – άρα έχουν αποτύχει . Νιώθουν άσχημα απέναντι στην κοινωνία γιατί νιώθουν ότι δεν προσφέρουν. Και τέλος το πιο σημαντικό, νιώθουν άσχημα με τον εαυτό τους γιατί χρεώνονται οι ίδιοι την αποτυχία. Το γεγονός πως η πλειονότητα βρίσκεται στην ίδια φάση μπορεί να ελαφρύνει επιφανειακά λίγο τα πράγματα αλλά δεν ανεβάζει την αυτοπεποίθηση του ατόμου, που απαιτεί από τον εαυτό του να κάνει την υπέρβαση και να ξεχωρίσει από όλους τους άλλους.
Για να ελαφρυνθούν από τις παραπάνω ενοχές και να νιώσουν «αποδοτικοί» ορισμένοι παρατείνουν τις σπουδές τους. «Αφού δε βρίσκω να δώσω κάπου τη γνώση και τις ικανότητές που ήδη έχω, ας πάρω κι άλλες». Αλισβερίσι να γίνεται! Δε φανταζόμουν ποτέ πως η έλλειψη εργασίας θα μπορούσε να αποτελέσει τόσο δυνατό κίνητρο για παραπάνω ακαδημαϊκή γνώση. Με προβληματίζει όμως έντονα το γεγονός πως οι σπουδές πλέον χρησιμοποιούνται για να δικαιολογήσουν χρόνο.
Τα «Χαιρετίσματά» μας λοιπόν σε όσους συνεχίζουν τις σπουδές τους επειδή δε βρίσκουν εργασία, ανεξάρτητα από το γιατί το κάνουν, είτε για να καταρτισθούν επιπρόσθετα και να έχουν συγκριτικά πλεονεκτήματα είτε για να πολεμήσουν απλά τις ενοχές τους και να δικαιολογήσουν το χρόνο που μας προσπερνά.
Πέτρος Λεμονίδης
0 Response to "Χαιρετισματα... σε οσους σπουδαζουν επειδη δε δουλευουν."
Δημοσίευση σχολίου