«Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός» έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι κάνοντας τον αχό της παραπάνω φράσης να ακούγεται μέχρι σήμερα κάθε φορά που αποφασίζουμε να κάνουμε ένα καινούργιο βήμα. Ίσως είναι ο φόβος απέναντι στο άγνωστο που έχουμε να αντιμετωπίσουμε σε κάθε νέο ξεκίνημα, η αίτια που μας ωθεί να δώσουμε τιτάνια σημασία στην αρχή. Η πρώτη εντύπωση είναι, άλλωστε, αυτή που μετρά. Όπως και να το κάνουμε, η βαρύτητα που συνοδεύει την αφετηρία είναι εφάμιλλη ολόκληρης της διαδρομής που έχουμε να διανύσουμε. Τόσα και τόσα γνωμικά για τα νέα ξεκινήματα όλο και κάτι παραπάνω θα ήξεραν. Ακόμη και ο Πάολο Κοέλιο στον «Αλχημιστή» υποστήριξε πως κάθε φορά που κάνουμε μια νέα αρχή έχουμε την τύχη φανατικό σύμμαχο μας μια και ολόκληρο το σύμπαν συνωμοτεί για να πραγματοποιήσουμε τον Προσωπικό μας Μύθο. Είτε θέλεις, όμως, είτε δεν θέλεις η ζωή είναι γεμάτη από αφετηρίες και πολλές από αυτές συνηθίζουν να μην διαθέτουν τέλος. Είναι που η ζωή δεν σε αφήνει έρμαιο της αδράνειας- κυλά σαν το ποτάμι. Μικρό το κακό!

   Υπάρχει, βέβαια, και ένα ιδιαίτερο ξεκίνημα που χαράζεται στην μνήμη πολλών από εμάς και αρκετές είναι οι φόρες που παίζει καθοριστικό ρολό στην μετέπειτα κοινωνική μας ζωή. Αναφέρομαι, φυσικά, στην πρώτη μέρα της σχολικής ζωής ενός ανθρώπου, σε ένα από τα πιο ουσιαστικά βήματα προς την κοινωνικοποίηση του. Ο κυριότερος θεσμός που δημιουργεί δεσμούς οι οποίοι με την πάροδο του χρόνου μπορούν να αποδειχτούν αρκετά γεροί και να αντέξουν στον χρόνο. Το σχολείο είναι η μετέπειτα ζωή σε μικρογραφία, λιγάκι πιο εξευγενισμένη. Ακόμη και αν περιβάλλεται από τόσα και τόσα προβλήματα τα παιδιά πάντοτε έχουν την ιδιότητα να εστιάζουν και να προβάλουν τα θετικά – κάτι παραπάνω θα ξέρουν.

   Θυμάμαι την προετοιμασία που λάβαινε μέρος λίγα χρονιά πριν, με τα σχολικά ειδή να παρελαύνουν σαν καλλονές στους διάδρομους του σχολειού. Ευτυχώς τέτοιου είδους πολυτέλειες παύουν σταδιακά να υφίστανται και τα παιδιά επαναπαύονται στα δεδομένα της σημερινής εποχής. Ας μάθουμε και κάτι από την οικονομική κρίση. Ας συγκεντρωθούμε στην ουσία και όχι στην επικάλυψη…