ΧαιρετΙσματα... στην επανασταση της πατατας
Υπάρχει μια ωραία ιστορία για την έλευση της πατάτας στην Ελλάδα γύρω στο 1830. Λέγεται πως ο Ιωάννης Καποδίστριας, θεώρησε πως το βασικό αυτό προϊόν θα έλυνε το πρόβλημα του υποσιτισμού σε μεγάλο βαθμό. Η πρώτη προσπάθεια για να αλλάξουν οι διατροφικές συνήθειες των Ελλήνων όμως, ναυάγησε. Έτσι επιστράτευσε ένα πιο πονηρό σχέδιο. Εναπόθεσε τόνους πατάτας σε αποθήκες, οι οποίες φυλάσσονταν. Η αντίδραση των Ελλήνων ήταν η αναμενόμενη. Θεώρησαν πως για να φυλάσσεται αυτό το προϊόν, θα ήταν πραγματικά καλό. Οι φρουροί είχαν εντολές να αφήνουν τη νύχτα τις πόρτες ξεκλείδωτες. Έτσι οι Έλληνες ξεκίνησαν να τις κλέβουν από τις αποθήκες. Σε αυτό το απλοϊκό αλλά μεγαλοφυές σχέδιο εδράζεται η παντοκρατορία της κατανάλωσης της πατάτας στην Ελλάδα.
Υπάρχει και άλλη μια ωραία ιστορία για την πατάτα στην Ελλάδα το 2012. Μπορεί να μην υπάρχει Καποδίστριας πλέον, αλλά υπάρχει πάλι ένα σχέδιο τόσο απλοϊκό που αγγίζει τα όρια της «μεγαλοφυΐας». Πατατοπαραγωγοί, θέλοντας να περιφρουρήσουν τα προϊόντα τους, αποφάσισαν να τα διαθέτουν μόνοι τους στους καταναλωτές, χωρίς μεσάζοντες.
Σκέφτομαι ακόμη – όσο προχωρημένο και αν ακούγεται- πως έκαναν πράξη το μότο της Apple, “Think Different”. Και γιατί όχι άλλωστε; Η επίσημη ονομασία της πατάτας είναι «γεώ – μηλο». Το μήλο είναι σήμα της Apple, που καλεί τους ανθρώπους να “Think Different”. Το ίδιο διαφορετικά σκέφτηκαν και αυτοί. Τώρα θα μου πείτε αλά ελληνικά «πενία τέχνας κατεργάζεται»- και θα έχετε και δίκιο, αλλά η διαφορά επετεύχθη!
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να προλάβω όλους, όσοι θα αναρωτηθούν «Και όλα αυτά για μια πατάτα;». Και όμως ναι. Εδώ διατυπώθηκε ολόκληρη θεωρία για το πόσο επηρεάζει μια απλή κίνηση μιας πεταλούδας στον Αμαζόνιο τις βροχές στην Κίνα και δεν αξίζει δυο κουβέντες αυτή η κίνηση των Ελλήνων, που σιγά – σιγά ξυπνούν από τη χειμερία νάρκη τους;
Το παραπάνω παράδειγμα με την πεταλούδα αφορά τη θεωρία του χάους. Ίσως ένα τέτοιο χάος να αναδιαμορφώσει κάποιες ισορροπίες και στο ζευγάρι παραγωγής – κατανάλωσης . Ίσως ακόμη αυτό το χάος να άργησε και πάρα πολύ.
Όσο γραφικό και αν ακούγεται, για πολλές οικογένειες οι πατάτες πλέον θα έχουν άλλη γεύση.
Τους αγωνιστικούς μας χαιρετισμούς σε όλα αυτά τα οικογενειακά τραπέζια και στις τηγανητές πατάτες ιδιαίτερα . . . Λευτεριά στα λίπη, κορεσμένα και ακόρεστα!
Πέτρος Λεμονίδης
0 Response to "ΧαιρετΙσματα... στην επανασταση της πατατας"
Δημοσίευση σχολίου