Press and Shout: Χαιρετισματα... στις νεες καλπες.

Χαιρετισματα... στις νεες καλπες.

12:47 μ.μ.

Press and shout , Posted in Χαιρετίσματα , 0 Comments

Α, παράπονο δεν έχω. Ζούμε μεγάλες στιγμές. Θα έχουμε να λέμε στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας πως ζήσαμε τις ένδοξες μέρες των «διερευνητικών εντολών». Στα χρόνια της ενήλικης ζωής μου δεν έχω ξαναπετύχει κάτι τέτοιο. Και το ακούγαμε και το διαβάζαμε, αλλά να που ήρθε ο καιρός να το ζήσουμε κιόλας! Τιμή μας! Παιδί μου αυτά είναι τα λεγόμενα Once in a Lifetime, σαν το πέρασμα της Αφροδίτης μπροστά από τον Ήλιο ένα πράμα. Είναι;

Στις 5 και 6 Ιουνίου εφέτος, η Αφροδίτη θα είναι επί έξι ώρες ορατή σαν μια μικρή μαύρη κουκίδα στη επιφάνεια του ήλιου, φαινόμενο που δεν θα ξανασυμβεί μέχρι το 2117. Μα πόση πλανητική μοναδικότητα! Από την άλλη κάτι μου λέει πως οι επόμενες διερευνητικές εντολές δεν θα αργήσουν τόσο. Τις κόβω να ξανάρχονται στο δεύτερο δεκαήμερο του Ιούνη.

Ναι αλλά γιατί να είναι τόσο κακό αυτό; Εδώ δε μπορούμε να συμφωνήσουμε 5 νοματαίοι για το που θα πάμε για ποτό, θα μπορούν να συμφωνήσουν αμέσως 7 κόμματα για το αν και πως θα συγκυβερνήσουν; Έχετε δίκιο, γίνομαι παράλογος ώρες –ώρες. Ας τους αφήσουμε να πάρουν όσο χρόνο θέλουνε, δεν έγινε και τίποτα. «Φέεεεετα» (όπως στη γνωστή διαφήμιση τυριού) λοιπόν το σύνθημα των ημερών.

Όμως τα «παιδιά» δεν τα βρήκαν.

Ε, και που το πρόβλημα; Θα ξαναπάμε σε εκλογές. Απλούστατο! Κάπου –δεν θυμάμαι ακριβώς που- διάβασα ένα πολύ ωραίο σχόλιο για τις εκλογές και το κόστος τους. Έλεγε: «70 εκατομμύρια ευρώ κοστίζει να βγάλεις τη Δημοκρατία μια Κυριακή έξω για ποτό». Και ξέρετε η δόλια δεν βγαίνει τακτικά. Αλλά τώρα είπε να το ρίξει έξω!

Δεν ξέρω πόσο μπορεί να αλλάξουν οι συστοιχίες στις επερχόμενες εκλογές. Οι περισσότεροι από όσους ρώτησα, μου είπαν πως θα ψηφίσουν τα ίδια. Άρα ποιο το νόημα; Μάλλον για να τα «πιει» η Δημοκρατία. Αυτό όμως με φοβίζει. Μια «μεθυσμένη» Δημοκρατία δεν ξέρει ούτε τι κάνει ούτε τι λέει.

Ένα ακόμη που με φοβίζει, είναι πως διαγιγνώσκω μετά λύπης μου πως ο Έλληνας δεν άλλαξε την νοοτροπία του και δεν ωρίμασε. Βρε δεν πα να λες εσύ – και ο κάθε εσύ, η συνήθεια είναι άσχημο πράγμα. Μια αριστερά με ιδεολογία «σουβενίρ» από το παρελθόν, ένα κέντρο, αληθινό κέντρο διερχομένων ή ακόμη χειρότερα σταθμός μετεπιβίβασης και μια δεξιά που καραδοκεί. Και ένα πλήθος μικρών κομμάτων που σκέφτεται τι θα «γίνει όταν μεγαλώσει». Κάποιοι πανηγυρίζουν και κάποιοι άλλοι θλίβονται επικοινωνιακά.

Τα «Χαιρετίσματά» μας λοιπόν στις νέες κάλπες που θα στηθούν και στο αποτέλεσμα που αυτές θα ξαναβγάλουν. Ας ελπίσουμε για το καλύτερο. Δεν αρκεί όμως αυτό. Πρέπει να σκεφτούμε με νηφαλιότητα και ψυχραιμία τι ακριβώς θέλουμε, τι φοβόμαστε και ποιο θα είναι το επόμενο βήμα. Οι κάλπες δεν είναι μαγικά καπέλα, ούτε εμείς ταχυδακτυλουργοί. Σχοινοβάτες μπορεί.

Πέτρος Λεμονίδης