Στα μέσα βρισκόμαστε, φίλες και φίλοι μου, στα μέσα. Και ποσό φοβάμαι το τέλος… Το μόνο που με παρηγορεί είναι πως πάντα θα υπάρχει η επόμενη φορά είτε χειρότερη είτε καλύτερη. Άλλωστε αυτό είναι το στοίχημα κάθε καλοκαιριού: να το κάνεις ασυναγώνιστο. Αυτό είναι και το σημερινό θέμα αφού ακόμη και αν ήθελα να σουλατσάρω σε άλλα λημέρια, η αφόρητη ζεστή που τυλίγεται πάνω μου σαν δεύτερο δέρμα δεν με αφήνει να εκτροχιαστώ. Ζήτω, λοιπόν, το καλοκαίρι και η δικτατορία του. Μαζί με το καλοκαίρι, όπως έχετε ήδη καταλάβει, ξεκίνησαν και οι γκρίνιες για την ανεξάντλητη ζεστή που κάνει παρέα ακόμη και με τον άνεμο άλλα όπως και να το κάνεις αυτά έχει το καλοκαίρι και αυτά αποζητούν οι λάτρεις του. Το σημαντικότερο για έμενα (που δεν συγκαταλέγομαι στους θαυμαστές του καλοκαιριού) είναι πως η θύμηση του βαρύ και οικονομικά δύσκολου χειμώνα που περάσαμε αρχίζει να γίνεται όλο και πιο ισχνή, κάτι το όποιο από μόνο του φέρνει έναν ωκεανό ανακούφισης προσκαλώντας μας να βουτήξουμε.

   Ωστόσο, ας επικεντρωθούμε στο φετινό καλοκαίρι το όποιο υπερδιπλασιάζει την κούραση με τον ήλιο, που επιδεικτικά προβάλλει τα δόντια του σε κάθε έναν από εμάς που τολμά να βγαίνει έξω από το σπίτι του κατά τις μεσημεριανές (και όχι μόνο) ώρες. Ο καύσωνας, βέβαια, ήρθε για να μείνει και όπως φαίνεται θα πρέπει να συμβιβαστούμε όσο είναι νωρίς με αυτή την αποπνικτική ατμόσφαιρα αν θέλουμε να περάσουμε καλά. Το καλό με το καλοκαίρι είναι πως οι υποχρεώσεις όλων (οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα) έχουν χαλαρώσει σε ανάλογο βαθμό για τον καθένα μας αφήνοντας ελεύθερες λίγες ώρες την μέρα για να εξορμήσουμε στην πιο κοντινή παράλια ή ακόμη και πισινά. Ας χαρούμε λοιπόν το καλοκαίρι με όποιον τρόπο θέλουμε – και προπαντός μπορούμε. Άλλοι για χορό στα ατέλειωτα beach bar, άλλοι για μπάνιο όλη μέρα, κάποιοι με ένα βιβλίο (ή και περισσότερα) στο χέρι και κάποιοι άλλοι με ρακέτες και μπάλες. Ας χαρούμε, λοιπόν, την Ελλάδα όσο διανέμεται ακόμη δωρεάν!

Σωτήρης Χαβαλές