Σάββατο βράδυ. Έκανα το λάθος να βγω και το πληρώνω μπαίνοντας σ’ένα σχετικά φρέσκο μαγαζί της πόλης μας (ονομάτα δε λέω, θαμώνες δε θίγω) και μου ξεπετάγονται 3-4 παρέες φανατικών hipsters –μάλλον wanna be, ιδεολογικά τουλάχιστον, γιατί από εμφάνιση είχαν όλο το πακέτο-. Και κάπως έτσι, μετά από απεγνωσμένες προσπάθειες να συγκρατήσω όλα τα συναισθήματα μου για αυτή την ιδιότυπη ομάδα ανθρώπων απέτυχα! Γι’ αυτό κι αποφάσισα να πω δημόσια τη γνώμη μου!

  Νομίζω ότι στην Ελλάδα αυτή η μόδα βγήκε πριν 2-3 χρόνια. Βέβαια, από ιστορικής απόψεως και σύμφωνα με τη Wikipedia, υπάρχει εδώ και μια 20ετία, ενώ οι ρίζες της κρατούν από τη δεκαετία του ’40 γι’ αυτό και χαρακτηρίζεται ως «σύγχρονη υποκουλτούρα». Για τη χώρα μας, οι χιψτερς είναι η εξέλιξη του emo στο πιο εύθυμο: ‘τη φράντζα που με κάνει κύκλωπα τη σηκώνω σε κανονικά επίπεδα’, ‘κρατάω τα σταράκια και τα σκισμένα τζιν’, ‘προσθέτω 2-3 χρώματα’, ‘δε χρησιμοποιώ το eye-liner για να δημιουργήσω τρίτο μάτι’ και τώρα πια εμπλουτίζω το στυλ μου με κατάλληλα αξεσουάρ (βλέπε γυαλιά, τσάντες κ.λπ.)

  Οι απορίες που έχω πάντα σχετικά με τέτοια ‘κινήματα’ είναι οι εξής: πότε και πώς απαλλάσσονται από αυτά; (ξυπνάνε μια μέρα και λένε τι; Φυσικά, κατ’ επέκταση και πως αποφασίζουν να υιοθετήσουν αυτό το στυλ) και: ΠΟΙΟΣ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥΣ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΓΥΑΛΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΝΕ;

  Μιλώντας για τη Θεσσαλονίκη –σε άλλες πόλεις δεν έχω ζήσει τόσο ώστε να έχω αποκρυσταλλωμένη άποψη- κάθε μέρα που είμαι έξω καταλήγω στο εξής συμπέρασμα: γεμίσαμε hipsters. Και πού είναι το κακό; Σε αυτή τη διαχωριστική γραμμούλα μεταξύ ‘το κάνω γιατί αυτό μ’ αρέσει’ και ‘το κάνω γιατί είναι μόδα αλλά εγώ το παίζω δήθεν και ιστορία’ . Σίγουρα για κάποιους είναι μια φιλοσοφία, ένας τρόπος ζωής, μιας και χιπστερ δεν είσαι μόνο επειδή φοράς συγκεκριμένα γυαλιά, ντύνεσαι vintage, έχεις συγκεκριμένα μάρκα laptop και ημερολογίου. Μπορεί να είσαι και να μην το ξέρεις/παραδέχεσαι και γιατί να το κάνεις άλλωστε, μιας και γύρω από αυτή τη λεξούλα που κάποιοι χλευάζουμε κρύβεται μια ολόκληρη ιδεολογία που σίγουρα δε βασίζεται στα μεγάλα γυαλιά, τα τρέντι καρό πουκαμισάκια και τα ψιλόμεσα παντελόνια.  Αλλά το ξέρεις: ό,τι alternative εδώ γύρω στο τέλος καταλήγει mainstream. Πάντα μα ΠΑΝΤΑ.

Μάρθα Οστιούνη