Press and Shout: Ευτυχως υπαρχουν ακομη τα σοκολατενια αυγα της Kinder...

Ευτυχως υπαρχουν ακομη τα σοκολατενια αυγα της Kinder...

2:31 π.μ.

Press and shout , Posted in Cineholic , 0 Comments

Το 84^ο πάρτι γενεθλίων του θείου Όσκαρ τελείωσε λίγες ώρες πριν οι απανταχού συμπατριώτες ξαμοληθούν στα βουνά και στα λαγκάδια για την πατροπαράδοτη “αμόλα καλούμπα”. Και πέρα από την ικανοποίηση της άμεσης πληροφόρησης, το ξενύχτι για χάρη μιας τελετής, στην οποία το στοιχείο του αναπάντεχου κυμαίνεται σε επίπεδα που θυμίζουν Eurovision, just didn’t worth it αφού τα φαβορί, δηλαδή το «Artist» του Hazanavicious και το «Hugo» του Scorsese μοιραστήκαν δέκα από τα 24 χρυσά αγαλματάκια…

Το “πρώτο ημίχρονο” της τελετής ήταν πραγματικά παράσταση για ένα ρόλο. Ακούσαμε τόσα «and the οscar goes to… Hugo» που μέχρι και το ΤΙΜΕ “κελάηδησε” πως τα φετινά πρέπει να μετονομαστούν σε «Hugos».Τα όσκαρς λοιπόν Καλύτερου Ηχητικού Μοντάζ, Καλύτερης Ηχητικής Μίξης, Οπτικών Εφέ, Φωτογραφίας και Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης πέρασαν με συνοπτικές διαδικασίες στα χέρια του Hugo. Έλα όμως που ο “μουγγός” Αρτίστας, δεν είχε πει την τελευταία του λεζάντα...

Και για να είμαι ακριβοδίκαιος το «Artist» είναι εν τέλει ο μεγάλος άτυπος νικητής αυτής της μεταξύ τους ισοπαλίας, καθώς τα όσκαρς που κέρδισε προερχόταν σαφώς από τις σημαντικότερες κατηγορίες. Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας λοιπόν, που μεταξύ μας, όλοι ξέρουμε ότι μετράει σαν τρία, ειδικά όταν το απονέμει υπό τους ήχους του Mission Impossible ένας Tom Cruise τόσο έφηβος – παικταρά μου τo τερμάτισες τo botox – που θυμίζει «Top Gun» (για να μην πω «Risky Business» και με πείτε υπερβολικό). Η λίστα συμπληρώνεται με τα όσκαρς Καλύτερων Κουστουμιών, Καλύτερης Μουσικής Επένδυσης, Καλύτερης Σκηνοθεσίας για τον M.Hazanavicious, και φυσικά το όσκαρ Α’ Ανδρικού ρόλου για τον Jean Dujardin.

Και κάπου εδώ έρχεται και η πρώτη «υπόνοια» έκπληξης που δε μεταδόθηκε ποτέ: Εμφανίζεται λοιπόν ο G. Clooney στο κόκκινο χαλί και γίνεται ο κακός χαμός. Κάμερες, μικρόφωνα, φλάς, όλα τρέχουν να κλέψουν λίγο από τη λάμψη του. Ο George είναι σχεδόν έτοιμος να τους ευχαριστήσει που κέρδισε, πριν μπει καν στην αίθουσα. Κατά τη διάρκεια της τελετής, όχι αστειάκια του παρουσιαστή Billy Crystal για την αφεντιά του, όχι κοντινό στον George , όχι μακρινό στον Clooney, μια σιγουριά θαρρείς την είχε. Από τη στιγμή όμως που ο Dujardin ανέβηκε για να παραλάβει το όσκαρ Α’ Ανδρικού (και με την προφορά του μετέτρεψε αυτόματα την βουβή φύση του ρόλου του σε ευλογία), τον Clooney δεν τον είδαμε ούτε στους τίτλους τέλους σαν “φιλική συμμετοχή”. Και για να ικανοποιήσω όσους με μισούν θανάσιμα, ναι άσπονδοι φίλοι μου, αυτή η παράγραφος είναι μια σαθρά, απέλπιδα προσπάθεια για να περισώσω τα ψήγματα αξιοπρέπειας που μου έχουν απομείνει μετά από τα λεγόμενα μου στην ανάρτηση της προηγούμενης Τρίτης.

Για να επανέλθω για λίγο στη ρουτίνα του αναμενόμενου. Η Meryl Streep, 17 φορές υποψήφια για όσκαρ παρακαλώ, παρέλαβε με φόρεμα “ευγενική προσφορά των τραγανών σπεσιαλιτέ Ferrero Rocher” το όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στο «Iron Lady», κάνοντας τρία τα αγαλματίδια της συλλογή της. Η επιβεβαίωση των προβλέψεων συνεχίστηκε με την απονομή του αειθαλούς Cristopher Plummer με το όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου (που λέει ο λόγος “Ανδρικού”, αφού τον gay παππού υποδύθηκε στο «Beginners», με ιδιαίτερη, αντικειμενικά, επιτυχία), καθιστώντας τον, τον γηραιότερο ηθοποιό που βραβεύεται από την Ακαδημία, σε ηλικία 82 ετών (σχεδόν συνομήλικος του θείου Όσκαρ ο μπαγάσας). Τον κύκλο των βραβείων ερμηνειών έκλεισε η δεύτερη και τελευταία, κατά την άποψη μου πάντα, έκπληξη της βραδιάς. Η Octavia Spencer κέρδισε το όσκαρ Β’ Γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της στο «The Help», και με την αυθόρμητη συναισθηματική της φόρτιση, μας συγκίνησε και μας θύμισε πως είναι η “κοψιά” της αντιστάρ.

Και αφού μίλησα για την αντιστάρ ας μιλήσω και για την απόλυτη σταρ. Η Angelina προκάλεσε και πάλι τα σχόλια τόσο με το “δες μαμά, μπορώ και με το ένα πόδι” στήσιμό της στη σκηνή, όσο και με το “υποψήφια ή όχι, κλέβω τις εντυπώσεις όλων σας τόσο αβίαστα που δεν μου καίγεται καρφί” ύφος της. Απένειμε το όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου το οποίο κέρδισε το «Midnight in Paris» του Woody Allen, και το όσκαρ Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου στον A. Payne για το «Descendants». O ομογενής σκηνοθέτης, δηλητηριασμένος από το σύνδρομο της ελληνίδας μάνας, αφιέρωσε το δεύτερό στην καριέρα του αγαλματίδιο, στη πολυαγαπημένη του μανούλα, με άπταιστα τουριστικό “s’ agapo poli”.

Επειδή πολύ σας κούρασα, αναφορικά, γιατί έτσι είναι το σωστό και το πρέπων, στις υπόλοιπες απονομές έχουμε: όσκαρ Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους: το «The Shore», Καλύτερης Animation Ταινίας Μικρού Μήκους το «The Fantastic Flying Books Of Mr. Morris Lessmore», καλύτερου Ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους το «Saving Face», Καλύτερου Makeup το «Iron Lady», Καλύτερου Μοντάζ το «The Girl With The Dragon Tattoo», Καλύτερου Τραγουδιού το «Man or Muppet» από το soundtrack του «Muppets», ενώ το βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ απέσπασε το «Undefeated», Καλύτερης Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων το «Rango» και τέλος Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας το πραγματικά αξιόλογο «A Seperation» από το Ιράν.

Όσον αφορά τα παραλειπόμενα, ο ταλαιπωρημένος από το ξενύχτι αμφιβληστροειδής μου συγκράτησε την εμφάνιση του αθεράπευτα προκλητικού Sacha Baron Cohen που εμφανίστηκε ντυμένος δικτάτορας και απομακρύνθηκε κακήν κακώς πριν καλά-καλά η πατούσα του νιώσει την βελούδινη υφή του κόκκινου χαλιού. Επίσης αξιοσημείωτη είναι η αναφορά του Μ. Κακογιάννη σε βίντεο αφιέρωμα της Ακαδημίας για τους ανθρώπους της 7ης Τέχνης που έφυγαν από τη ζωή τη χρονιά που μας πέρασε, από το οποίο όμως έλειπε ο μεγάλος “ποιητής των εικόνων” Θ. Αγγελόπουλος.

Και κάπως έτσι πέρασαν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και τα 84^α βραβεία όσκαρ, των οποίων μεγάλος νικητής αναδείχτηκε μία ταινία γυρισμένη στα πρότυπα των αρχών του περασμένου αιώνα (η οποία by the way ήταν η πρώτη βουβή υποψήφια για όσκαρ ταινία από το 1928). Λέτε τα 184^α όσκαρς, όταν τα τρισέγγονα μας θα βλέπουν ταινία στον ύπνο τους παίρνοντας cinepill να τα σαρώσει καμιά “μούβι” γυρισμένη με κάμερες, «κάδρα» και μοντάζ ?

Σάββας Κυριακίδης