Φωτογραφια 4 "Μασωντας φουντουκια"

Καθόμουν στην καρέκλα, τα πόδια μου δεν έφταναν κάτω. Κουνιόμουν, όχι νευρικά, από χαρά κι όχι για τον αρραβώνα, αλλά γιατί θ' αργούσαν να με βάλουν για ύπνο και πριν απ' αυτό θα μπορούσα να σπάσω τα φουντούκια με τα δόντια μου χωρίς κανείς να μου πει τίποτα.



Είμαι πέντε χρόνων. Σήμερα γλίτωσα το μπάνιο στη σκάφη, μ' αυτό το καφέ σαπούνι που βρωμάει βρεγμένο σκύλο. Πραγματικά, τη μισώ τη γιαγιά όταν με τρίβει τόσο δυνατά. Σαν να ξεριζώνει τα ζιζάνια από τον κήπο της... φαρμακευτικά βέβαια



Σήμερα η θεία μου φοράει ένα άσπρο φόρεμα μέχρι τα γόνατα και λίγο πιο κάτω ακολουθεί η δαντέλα. Αρραβωνιάζεται με έναν τύπο πολύ ψηλό για να μπορέσω να τον δω. Δεν ξέρω καν πως είναι, μου τον έχουν περιγράψει όμως. Σγουρά μαλλιά, μαύρο μουστάκι και μυτερό άσπρο γιακά.



Στο τραπέζι τα έχει όλα. Εγώ όμως κόλλησα τα μάτια στις φρουτιέρες και το γουρουνόπουλο που του έβαλαν ένα τσιγάρο στο στόμα. Έχει πλάκα...

Κάποιος βγήκε για να φύγει

Όχι, κανείς! Μέχρι να περαστούν οι βέρες κανείς δε φεύγει. Όποιος γλιστράει έξω απ' την πόρτα δεν προλαβαίνει να κάνει πολλά βήματα. Τον γυρνάνε πίσω στις πλάτες.





Η θεία μου τεντώνει το χέρι, ήδη έχει την αίσθηση του χρυσού να τυλίγει το δάχτυλό της. Αγγίζει το νύχι, περνάει στο δάχτυλο... Γλιστράει από το σώμα σα στεφάνι και πέφτει γύρω από τα πόδια της, κάτω στα άσπρα της γοβάκια. Τη σηκώνει αμέσως ντροπιασμένη και ξαναπροσπαθεί. Πάλι το ίδιο...

Ξαναπροσπαθεί. Πάλι το ίδιο... Το τέλος της νύχτας το περνάει όσο πιο αξιοπρεπώς γίνεται.

Κρατάει συνεχώς το δαχτυλίδι γύρω από τη μέση της.

Ελένη Παρχαρίδου

Φωτογραφία: Sashiko

0 Response to "Φωτογραφια 4 "Μασωντας φουντουκια""

Δημοσίευση σχολίου

powered by Blogger | WordPress by Newwpthemes | Converted by BloggerTheme