Γεια σας φίλες και φίλοι, και το σημερινό απόγευμα δεν μας επιφύλασσε τίποτα άλλο περά από ζεστή, ζεστή και φυσικά ζεστή! Πέραν, όμως, τις συνεχείς παρενοχλήσεις από τον κύριο Ήλιο αποφάσισα να αραδιάσω σε άλλα λημέρια τις σκέψεις μου. Που λέτε, μικρός πίστευα πως η δημοκρατία είναι ο κυριότερος πρεσβευτής της ελευθερίας της έκφρασης μα, όπως επανειλημμένα επαληθεύεται, ισχύει το άκρως άωτον.  Το ίδιο αποδεικνύεται θριαμβευτικά και με την πεποίθηση μου πως κάθε δημοκρατική κοινότητα βασίζεται στον πλουραλισμό των ιδεών και συγχρόνως στο σεβασμό προς το διαφορετικό. Τελικά, όμως, όλα τα παραπάνω μάλλον παραπέμπουν σε παραμύθι των παιδικών μας χρονών.

   Όσα προείπα σχετίζονται με το σημερινό θέμα μας το όποιο είναι ντυμένο στα χακί. Η αύξηση της στρατιωτικής θητείας και οι επακόλουθες αντιδράσεις έχουν εισβάλει στα δελτία ειδήσεων τις τελευταίες μέρες. Όσον αφορά την ίδια την ύπαρξη της στρατιωτικής θητείας μόνο μια ένσταση έχω να κάνω η όποια σχετίζεται με το επίθετο που την κοσμεί το όποιο τόσο, μα τόσο, με φοβίζει: υποχρεωτική. Γιατί θα πρέπει να με υποχρεώνουν να χάσω έναν χρόνο από τη ζωή μου ασχολούμενος με κάτι που δεν θα μου ωφελήσει σε τίποτα στην επικείμενη επαγγελματική μου πορεία; Η θέληση είναι προϋπόθεση για ένα καλό αποτέλεσμα. Συμφωνώ πως η γεωγραφική μας θέση είναι δεινή μα τι να σου κάνουν ένα τσούρμο παιδιά που δεν έχουν την κατάλληλη στρατιωτική κατάρτιση (γιατί δεν θεωρώ πως ένας χρόνος είναι αρκετός για να θεωρείσαι καταρτισμένος στον συγκεκριμένο τομέα). Εκτός των άλλων η αύξηση της στρατιωτικής θητείας δημιουργεί μια αίσθηση ανασφάλειας στο εσωτερικό της χώρας που επιδεινώνει την δύσκολη κατάσταση που βιώνει.

   Δεν ξέρω αν η επακόλουθη εικόνα αντικατοπτρίζεται μόνο στα δικά μου μάτια αλλά πραγματικά ποσό ώριμοι μπορεί να είναι εκείνοι που επιτρέπουν σε νεαρά αγόρια (ολίγων ανώριμα) να πιάνουν όπλα στα χεριά τους και να φανατίζονται. Το όλο θέμα προωθεί τον άκριτο εθνικισμό, δημιουργεί μια ιδεαλιστική εικόνα για τον ελληνικό λαό υπονομεύοντας καθετί το ξενικό. Συμπεραίνουμε εύκολα πως η στρατιωτική θητεία έχει, πέραν όλων των άλλων, και βαρύ κοινωνικό αντίκτυπο.

   Φυσικά δεν έχεις την ελευθερία να αρνηθείς την επιστράτευση σου καθώς αυτό θα είχε άμεσες και καταστροφικές συνέπειες στην επαγγελματική σου σταδιοδρομία. Ακόμη και αν δηλώσεις αντιρρησίας συνείδησης το μόνο που θα καταφέρεις είναι να αυξηθεί περαιτέρω η θητεία σου. Βλέπετε, σε αυτή την χωρά ακόμη και οι ιδεολογίες πληρώνονται. Μονή λύση για έμενα είναι να μετατραπεί το επίθετο από υποχρεωτική σε εθελοντική στρατιωτική θητεία. Προς το παρόν τα πράγματα στενεύουν και το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να αναμένουμε το αύριο με ελπίδα και αγώνα.