Άνοιξα το συρτάρι με τα μελανότερα σημεία της ζωής μου - σαν το κουτί της Πανδώρας φανταστείτε το - και εισέβαλαν στο μυαλό μου εκείνες οι στείρες λέξεις που κυοφορούσα για παραπάνω από έναν χρόνο. Ναι, καλά καταλάβατε, για τις πανελλαδικές εξετάσεις μιλώ. Εκείνη την ψυχοφθόρα περίοδο ακόμη και η φύση είναι εχθρός σου, ειδικότερα αν φορά τα καλά της. Πως μπορείς να αποστηθίσεις το μέλλον σου όταν λίγα μετρά μακριά από το νοητικό σου πεδίο παραμονεύει εκείνη η άτιμη ηλιαχτίδα που σε προκαλεί να ανακαλέσεις καλοκαιριά και σε τρομάζει γιατί δίχως να το καταλάβεις πέφτεις στην παγίδα της. Η μεγαλύτερη ενέδρα όμως είναι ο εαυτός σου και ο κίνδυνος να πιστέψεις πως η σημαντικότερη μάχη που έχεις να δώσεις στη ζωή σου είναι αυτή των πανελλαδικών. Κανένα μέλλον δεν καθορίζεται από την απερισκεψία ενός εκπαιδευτικού συστήματος, ούτε από τον ψυχολογικό καταναγκασμό που έμμεσα η άμεσα βιώνεις από τον οικογενειακό σου κύκλο, ούτε ακόμη από τη θέαση του ελληνικού καθωσπρεπισμού που προάγει την επιβίβαση απειράριθμων επιστημόνων σε ένα ήδη φορτικά γεμισμένο τιτανικό.
   Σφουγγάρι το μυαλό των νέων μα αν το μόνο που απορροφούν είναι η απομνημόνευση γνώσεων που βρίσκονται σε υποτυπώδη μορφή, τότε λογικό επακόλουθο είναι η δημιουργία άβουλων όντων που αρκούνται σε ένα επιφανειακό επίπεδο μόρφωσης. Και από την άλλη, υπάρχει η επιτακτική ανάγκη της εποχής για δημιουργία ‘βαθουλών’ ανθρώπων με ιδέες και οράματα και όχι ανθρώπων που στερούνται κριτικής σκέψης και που εύκολα μπορούν να πέσουν θύματα της, μετά σχολειού, πραγματικότητας. Δεν μπορείς, όμως, να έχεις και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Η επαλήθευση της παραλογής αυτής αμφιθυμίας ήρθε προσφάτως με το φετινό θέμα της νεοελληνικής γλώσσας. Δεν μπορείς να προσμένεις από παιδιά που δεν έχουν διδαχτεί την ουσία της τέχνης – ακόμη και αν ζουν στη χωρά που τις γέννησε – να διαπρέψουν. Σαν να σου ζητούν να κολυμπήσεις σε άγονη έρημο.
   Όχι, δεν είναι ωχαδερφισμός να μην δίνεις υπέρμετρη βαρύτητα στην επιτυχία ή αποτυχία μιας έφηβης προσπάθειας. Σε κάθε πρόκληση της ζωής είναι συνετό να αναλογίζεσαι της αντικειμενικές σου δυνατότητες ούτως ώστε να μην απογοητευτείς. Απέβαλε όσο περισσότερο άγχος είναι δυνατόν γιατί, όπως λέει μια κινεζική παροιμία, η ανησυχία ποτέ δεν άλλαξε τη μοίρα. Άρπαξε, λοιπόν, της ζωής σου το στύλο και άλλαξε την ιστορία, ζωγράφισε την ανατομία της θέλησης σου, μέτρησε τις φορές που χαμογέλασες και πρόσθεσε ακόμη μια. Γιατί μπορεί οι πανελλαδικές να μοιάζουν με μια πτώση δίχως τελειωμό μα αν αλλάξεις ένα γράμμα τότε θα μεταμορφωθούν σε πτήση που ίσως σε προσγειώσει στη χωρά των θαυμάτων.

Σωτήρης Χαβαλές

Πηγή εικόνας: Sergeant Killjoy (flickr)