ΜΑΜΑ ΜΟΥ, ΑΠΑΟΥ!



  Κάποτε σε κουνούσα στην αγκαλιά μου επί 4 ώρες μπροστά από τα λαμπάκια του χριστουγεννιάτικου δέντρου για να ηρεμήσεις. Κάθε νύχτα της ζωής σου σού τραγουδούσα πριν κοιμηθείς, σε έπαιρνε ο ύπνος, έκανα να σηκωθώ, ξυπνούσες και ζητούσες κι άλλο. Με τον δικό σου τρόπο. Έχω παρατηρήσει ώρες αμέτρητες κάθε πόντο απ’ το κορμάκι σου, κάθε σημάδι, κάθε χνούδι, κάθε γραμμούλα. Σού έχω δείξει τα αστέρια και σου μάθαινα τα ονόματα τους. Σού έχω μαγειρέψει φαγητά που δεν ήξερα να κάνω αλλά τα έμαθα. Έχουμε πετάξει πετρούλες στην θάλασσα και έχουμε βρει το κόλπο να πηγαίνουν μακριά. Σε κρατούσα όταν περπάτησες πρώτη φορά. Έλιωσα όταν μου χαμογέλασες για πρώτη φορά. Σου έχω τυλίξει τα δώρα σου αργά το ξημέρωμα για να τα βρεις το πρωί μόλις ανοίξεις τα μάτια σου. Έχω ψάξει να βρω την ιδανική θερμοκρασία για το γάλα σου για να μη γκρινιάζεις. Σε έχω κουβαλήσει πάνω μου όσο δεν έχω κουβαλήσει ποτέ κανέναν μέσα μου.. κι ας είσαι λιγότερα χρόνια κοντά μου. Σε λάτρευα πριν καν σε γνωρίσω. 
  Έχεις κάνει βόλτες πάνω στις πλάτες μου για ώρα, σε έχω βάλει σε κούτες που τις βαφτίζαμε αμαξάκια, σε έχω βάλει να κάνεις τον πλανόδιο μπακάλη με το ποδηλατάκι σου και μια λεκάνη γεμάτη φρούτα, δεμένη από πίσω. Δεν μπορώ να πρωτοθυμηθώ τι έχουμε κάνει μαζί. Έχουμε φτιάξει πύργους, πίνακες, κουλουράκια, ανθρωπάκια, πίτες, αμαξάκια. Σού έχω δείξει τον κόσμο μου και εσύ μου έχεις δείξει τον δικό σου. Συστηνόμαστε και γνωριζόμαστε κάθε μέρα. Κάθε μέρα μού υπενθύμιζα πως αυτή σου η μέρα, είναι μία και μοναδική, δεν θα ξανάρθει ποτέ πίσω. Σε κοιτάω και θέλω να σε αγκαλιάσω, να σε ξαναβάλω μέσα στην κοιλιά μου και να είσαι προστατευμένο για πάντα. Η ζωή όμως είναι εκεί έξω, θέλω να ιδρώσεις, θέλω να ζοριστείς, θέλω να κάνεις λάθη, θέλω να μάθεις να αντέχεις. Ο κόσμος είναι όμορφος, αρκεί να έχεις μάθει να βλέπεις την ουσία. Είναι και καθαρός αν δεν έχεις βρωμίσει τον δικό σου κόσμο πρώτα.
  Ποιος είναι αυτός που μπορεί να είναι μάγειρας, καμαριέρα, δάσκαλος, κομμωτής, παιδί, ακροβάτης, γιατρός, στυλίστας, μέντιουμ, ψυχαναλυτής, εκπαιδευτής, δοκιμαστής τροφών, μάστορας, μηχανικός, πλύντης και εφευρέτης μαζί? Εύκολο το αίνιγμα, μόνο μια μαμά μπορεί να είναι όλα αυτά. Υπάρχει μια αγάπη που δεν κοιτάει πείσματα, δεν ξέρει από εγωισμούς, συγχωρεί και κάθε μέρα δυναμώνει. Ξεπληρώνει χωρίς καν να χρωστάει κάτι. Είναι πάντα εδώ, σού είναι δεδομένη, τα χωράει όλα, μαζεύει για να αδειάσεις εσύ. Μερικές φορές γίνεται αποπνικτική, τα χάδια μου μπορεί να σε πνίγουν, αν και κάποτε τ’ αναζητούσες με μανία. Θα ήθελα να ήσουν πάντα μωρό, για να μπορώ να σε έχω συνέχεια στα χέρια μου μα πρέπει να θυμάμαι πως δεν μού ανήκεις, πρέπει να γίνεις ανεξάρτητος, πρέπει να φροντίζω τα φτερά σου και όχι να στα κόβω.
  Η μαμά έχει μία ζωή, και η ζωή της έχει τ’ όνομα του παιδιού της. Το να μεγαλώνεις έναν άνθρωπο είναι ό,τι πιο δύσκολο και ό,τι πιο τέλειο υπάρχει, υπάρχουν οι εύκολες μέρες, υπάρχουν και οι δύσκολες, μα όταν βλέπεις το παιδί σου να κοιμάται, ξέρεις πώς είναι η ευτυχία. Ξέρεις τι προκαλεί στο στομάχι σου, την συνδυάζεις μ’ ένα χρώμα, μ’ έναν ήχο και μπορείς να την ακουμπήσεις. Είναι στο δίπλα δωμάτιο, είναι τόσο κοντά. Το δυσκολότερο πράγμα είναι να μην αντέχεις να ζεις χωρίς κάποιον, μα να πρέπει να τον αφήσεις να φύγει μακριά. Να του έχεις φτιάξει τις καλύτερες βαλίτσες, γεμάτες με όλα τα αναγκαία, να ανοίξεις την πόρτα, να σκίζονται τα μέσα σου αλλά το πρόσωπο σου να έχει το μεγαλύτερο χαμόγελο. Αυτό είναι η μαμά, τροφός και όχι ιδιοκτήτης. Και το μόνο που χρειάζεται είναι να ακούει, σήμερα –μα όχι μόνο- τις 3 πιο θεραπευτικές και μαγικές λέξεις του κόσμου. « Σ’ αγαπάω πολύ».

Άννα Τζούτζου

« Η απόφαση να αποκτήσεις παιδί είναι μνημειώδης. Είναι σαν να αποφασίζεις πως στο εξής η καρδιά σου θα βρίσκεται μακριά από το σώμα σου»  Elizabeth Stone

Πηγή εικόνας: http://isabelfogaca.blogspot.com

0 Response to "ΜΑΜΑ ΜΟΥ, ΑΠΑΟΥ!"

Δημοσίευση σχολίου

powered by Blogger | WordPress by Newwpthemes | Converted by BloggerTheme