Press and Shout: Fake…It’s gonna live forever

Fake…It’s gonna live forever

1:12 μ.μ.

Press and shout , Posted in on the rocks , 0 Comments

Ένα αθώο ψεματάκι δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Σωστά… Ένα ψεματάκι εγώ, ένα εσύ, ένα σήμερα, ένα αύριο, ένα μεθαύριο κι έτσι σιγά-σιγά και ωραία, ψεματάκι-ψεματάκι γεμίζει το καλαθάκι. Θα μου πεις "έλα τώρα υπερβάλλεις για ακόμα μια φορά! Απρίλης είναι, άνοιξη, το σηκώνει η μέρα το χωρατό! Χωρίς το ψέμα και την αμαρτία, τι νόημα θα είχε η ριμάδα η ζωή;"

Ωραία, ωραία, εγώ πάντα υπερβάλλω, άλλα όταν αποφασίσεις κι εσύ να κοιτάξεις γύρω σου λίγο πιο προσεκτικά, θα καταλάβεις τότε τι θέλει να πει «ο ποιητής».

Θέλω να πω… Κάνε μια βόλτα στο κέντρο της πόλης και κοίτα τους ανθρώπους γύρω σου, μιας και δε θέλεις να κοιτάξεις τον εαυτό σου πρώτα. Έπειτα κοίτα τις βιτρίνες, τα εξώφυλλα και τώρα τους ανθρώπους πάλι. Τι παρατηρείς; Όλα γύρω σου είναι ψεύτικα.

Ζούμε στην εποχή της τηλεόρασης, των media, και του «fake» . Εκεί όπου όλοι και όλα είναι τόσο ψεύτικα και πλαστικά που για να καταλάβεις, σε βάζουνε να βλέπεις κάτι τόσο προκλητικά ψεύτικο και τόσο μη αληθινό και για να σε πείσουν ότι αυτή είναι η πραγματικότητα σου, το βαφτίζουνε reality show! Έτσι λοιπόν όταν ανοίγεις εσύ το χαζοκούτι σου, πιστεύεις ότι βλέπεις "φυσικά πρόσωπα", με πραγματικές συμπεριφορές, ταυτίζεσαι με αυτές και μετά είσαι εντάξει.

Έπειτα λες "φτάνει θα βγω μια βόλτα να ξεσκάσω να ζήσω κι εγώ λιγάκι". Φοράς το ωραίο σου καινούργιο συνθετικό βαμβακερό καθώς το 100% cotton κοστίζει και κάτι παραπάνω, πασαλείβεσαι προσεκτικά και επιδέξια με τις ωραίες σου μπογιές στο πρόσωπο, λες και ο Θεός δεν σου έδωσε πρόσωπο εσένα και γι' αυτό πρέπει να ζωγραφίσεις ένα μόνη σου, καταλαβαίνω, καταλαβαίνω... και στο τέλος φοράς «αλά μπρατσέτα» και την fake, όμως γεμάτη στυλ, λουστρίν Luis Vuitton που πήρες τις προάλλες απ’ τον δρόμο, γιατί η original κι εδώ κοστίζει, σε καταλαβαίνω και πάλι…

Δεν ξέρω αν πιάνεις τώρα τι εννοώ όταν μιλώ για ψέμα, για πλασματικό, για fake και για το πως όλα αυτά είναι μέσα στην ζωή μας και την κουμαντάρουν όπως θέλουν. Για μένα πλέον οι έννοιες του αληθινού και του ψεύτικου είναι περισσότερο συνώνυμες παρά αντίθετες, αφού η πραγματική μας ζωή, πλανιέται στην σφαίρα του ψέματος.

Ψέμα στην Πολιτική, ψέμα στην Αισθητική, ψέμα στην Ανθρώπινη σχέση, ψέμα Παντού. Όταν λοιπόν μου πεις ένα αθώο ψεματάκι σήμερα κι ακόμα ένα αύριο, τότε εγώ θα καταλάβω πια πως η αλήθεια σου βρίσκεται στα ψέματα σου ,άρα η αλήθεια σου δεν βρίσκεται πουθενά.

Αν δεν κλείσεις λοιπόν το χαζοκούτι που σου δείχνει ότι το «στημένο» πρέπει να λέγεται reality, δεν σταματήσεις να βάφεις το πρόσωπό σου μέχρις εσχάτων και δεν αποδεχτείς επιτέλους το γεγονός πως δεν έχεις την άνεση να κυκλοφορείς με την πανάκριβη Luis Vuitton και γι’ αυτό αντί να μας δείξεις ποια πραγματικά είσαι φορώντας κάτι απλό κι ανώνυμο κρύβεσαι πίσω από ένα δήθεν trademark (και fake μάλιστα) και αν δε βγεις επιτέλους να πεις ένα «γεια» στον γείτονα μέσα απ’ την καρδία σου και όχι γιατί έτσι επιτάσσει ο τύπος να κάνεις,τότε...

Τότε δε μας βλέπω να σωζόμαστε με τίποτα. Το καλό και βολικό μας ψεματάκι που σαν άλλο μικρόβιο έχει μπει κι έχει μολύνει πλέον την ζωούλα μας, θα συνεχίσει να παρασιτεί όλο και περισσότερο σε αυτήν και τότε ένα είναι το σίγουρο… ότι θα ζούμε για πάντα μέσα σε ένα μεγάλο «Reality Show». Άρα, ή αλλάζεις τώρα ή...

Βaby remember its name…

Βάλια Παγωνίδου