Πριν αναστηθεί ο Χριστός ανέβηκε τον Γολγοθά του, βασανίστηκε, σταυρώθηκε, ζήτησε να συγχωρεθούμε… Αλλά, κάπως έτσι δεν πάει και με εμάς τους κοινούς θνητούς ; Αρκετά διαφορετικά βέβαια: γεννιόμαστε, μεγαλώνουμε, πριν μεγαλώσουμε βγάζουμε την ψυχή τον γονιών μας, και τότε αρχίζει ο τζερτζελές. Να σου οι υποχρεώσεις, να σου η καριέρα που στις μέρες μας είναι ας μην το συζητάμε καλύτερα, οι γκόμενοι, οι χωρισμοί, οι αποχωρισμοί, γάμοι, παιδιά, σκυλιά, ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΠΑΣΟΚ, Μέρκελ  το ένα, το άλλο και το παράλλο. Κι έτσι, ανεβαίνουμε σιγά σιγά τον Γολγοθά μας.

  Μόνο που ο δικός μας έχει και ωραίες στιγμές, που όποτε τις θυμάσαι χαμογελάς κάτω από τα μουστάκια σου, αν είσαι αγόρι, αν πάλι είσαι κορίτσι ελπίζω να μην έχεις μουστάκι! Κι έτσι που λες, τσούκου τσούκου πορευόμαστε. Δεν ξέρουμε το πώς θα συνεχιστεί ο δρόμος αλλά νομίζω πως αυτό είναι το ωραίο της υπόθεσης αλλιώς δεν θα είχε ενδιαφέρον! Τα προβλήματα είναι που σε κάνουν δυνατό, σε μαθαίνουν να σκέφτεσαι και σου δίνουν κλοτσιά για να καταλάβεις ότι πρέπει να επιβιώσεις. Όχι ότι αν δεν είχαμε κανένα πρόβλημα  θα ήταν άσχημα, απλά θα ήμασταν λίγο μπούφοι και άσε που το πολύ το happy συνέχεια δεν το εκτιμάς και καταλήγεις να γίνεσαι drama queen/ king.

  Κουβαλάει λοιπόν ο καθένας μας το δικό του σταυρό, άλλος πιο βαρύ και άλλος όχι. Δεν σταυρωνόμαστε, κυριολεκτικά  τουλάχιστον, δεν μας βασανίζουν με μαστίγωμα, πείνα (προς το παρόν), δίψα, στεφάνια από αγκάθια και ούτε μας φέρονται όπως φέρθηκαν σε Εκείνον τότε (τελικά όντως ο άνθρωπος είναι το μεγαλύτερο κτήνος) αλλά κατά τη διάρκεια της ζωής μας περνάμε από διάφορες δοκιμασίες. Όπως Εκείνος έτσι κι εμείς αναστηνόμαστε κάποια στιγμή. Κάτι γίνεται και όλα αλλάζουν εκεί που δεν το περιμένουμε και τότε είναι που νιώθουμε ότι πετάμε! Η δικιά μας ανάσταση μπορεί να μην τα φτιάχνει όλα υπάρχουν κάποια μικρά πράγματα όμως που κάνουν θαύματα. Όσο για τα άλλα τα ξεπερνάμε, τα προσπερνάμε ή απλά τα αποδεχόμαστε και μαθαίνουμε να ζούμε με αυτά όσο πιο καλά και σωστά μπορούμε.

  Να θυμάσαι, λοιπόν, ότι ο καθένας ανασταίνετε με το δικό του τρόπο και την στιγμή που πρέπει. Δείξε λίγη υπομονή, προσπάθησε πιο σκληρά, πίστεψε σ’εσένα και σε αυτό που θες να πετύχεις και θα έρθει. Τίποτα δεν είναι αδύνατο και όταν συμβεί θα κοιτάνε αυτοί που δεν πίστευαν σ’εσένα όπως κοιτούσαν την άδεια σπηλιά τότε οι στρατιώτες! Καλή σου Ανάσταση…