Παραφράζοντας το γνωστό άσμα που μιλάει για τη Νέα Υόρκη, το μεταφέρω λίγο στα μέτρα μας συνδυάζοντας την άνοιξη με τούτη εδώ την πόλη. Αυτή η άνοιξη είναι η πιο αναμφίβολη των τελευταίων χρόνων. Φέτος ούτε Αλκυονίδες είχαμε –μήτε στον καιρό, μήτε στις καρδιές-, ούτε καλοκαίρι μύρισε επειδή φλέβισε ο Φλεβάρης. Η κρίση είναι γενικευμένη μέχρι και στον καιρό. Η άνοιξη όμως έχει έναν μοναδικό τρόπο –και καλά κάνει- να μας ανοίγει λίγο τις καρδιές. Με το που βλέπεις τον ήλιο, ξεπετάγεσαι έστω για μία βόλτα, για το πρώτο παγωτό (πρώτο, που λέει ο λόγος)…

Και σίγουρα, αυτή η πόλη ενδείκνυται για περιπάτους και για χαρές (και πανηγύρια, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα). Ποιος δεν περπάτησε στην παραλία; Μην κοιτάτε πως είναι τώρα… Αυτό το μέρος μας μεγάλωσε όλους και τις 4 εποχές του χρόνου. Μην κοιτάτε που τώρα δεν έχουμε που να περπατήσουμε σε αυτήν… Θα μας δίνει χαρά ακόμα κι αν πηγαίνουμε ο ένας πίσω από τον άλλον και όχι δίπλα του!

Αν δε θες τόση ανοιχτωσιά ή δε σ’αρέσει η θάλασσα, μπορείς να ανηφορίσεις τη Στρατηγού Καλάρη, να κάτσεις πρώτα για ένα καφέ στο fancy ‘Allos Mondo’ και να βγεις ίσια πάνω στην Πλατεία Ναυαρίνου! Εδώ θα βρείς τη χαρά σου αν είσαι φαν αυτού που λέμε «αραλίκι». Λίγο πιο πέρα βέβαια, ειδικά τώρα που ανοίγει ο καιρός θα συναντήσεις όλους μα όλους τους φοιτητές της Θεσσαλονίκης και όχι μόνο. Στο ‘Ελίτ’ και στο ‘Αστόρια’ έχουμε περάσει όλοι άπειρες ώρες προτιμώντας τον ήλιο και την άνοιξη από το μάθημα της σχολής. Η περιήγηση μας στα αγαπημένα στενά της πόλης μπορεί να αρχίσει και να σταματήσει στη Ζεύξιδος. Είτε κάτσεις στο παγκάκι, είτε κάτσεις στα καφέ (βλέπε ‘Pastaflora Darling’) θα νιώσεις ότι ζεις σε άλλον κόσμο, όπου άνοιξη είναι κάθε μέρα!

Οι επιλογές μας σε αυτήν την πόλη δε θα τελειώσουν ποτέ… Για κάτι διαφορετικό, το οποίο αποτελεί και το νέο trend αυτής της πόλης, πέρασε πάνω από την Εγνατία. Πληθώρα οδών (Ιουστινιανού, Ολύμπου, Κασσάνδρου, Αγίου Δημητρίου) αλλά και πληθώρα καφέ μας περιμένουν! Και για τους πιο ρομαντικούς (ή και μοναχικούς), ο πιο υπερτέλειος προορισμός είναι τα κάστρα και γενικότερα η Άνω Πόλη. Αν σας ξενίζει, γιατί ίσως θυμίζει μια παλιά Θεσσαλονίκη, που –δυστυχώς- δε μας είναι οικεία, ειλικρινά δοκιμάστε μια βόλτα εκεί πάνω με τα πόδια και όλες σας οι αμφιβολίες θα λυθούν!

Κλείνοντας, αυτή τη μίνι ‘ξενάγηση’ στη Θεσσαλονίκη, θέλω να πιστεύω ότι οι περισσότεροι από εσάς θυμηθήκατε έστω και μια ανοιξιάτικη στιγμή σε αυτήν την πόλη που να σας έκανε να αναθαρρήσετε και με την πρώτη κιόλας ευκαιρία να βγείτε στους δρόμους…

Υ.Γ.: Το κείμενο αυτό εντάσσεται στο φάκελο «Άνοιξη στη Θεσσαλονίκη», όπως αναφέραμε και στο page μας στο facebook και θα συνεχιστεί και τις επόμενες Δευτέρες… Stay tuned!

Μάρθα Οστιούνη