Ο συνταγματάρχης αποφάσισε! Πόλεμος!!

Οι δύο παρατάξεις, ανέβηκαν στου ώμους του, η μία δεξιά κι η άλλη αριστερά.

Είχαν συνεχή επαφή με το συνταγματάρχη, καθώς είχε αποφασιστεί

ότι θα έμενε μια επιτροπή από πέντε άτομα στο αντίστοιχο αυτί του.

Μία στα δεξιά και μία στα αριστερά



Στήθηκαν οι σκηνές, βολεύτηκε το ιππικό, το μαγειρείο

και όλα πήραν τη θέση τους.

Για κάμποσες μέρες, όλοι ήταν σε ετοιμότητα, περιμένοντας το συνταγματάρχη

για τα τελευταία και τυπικά, τις οκτάβες της σάλπιγγας, το ρυθμό των βηματισμών, τη φορά της χαίτης των αλόγων και άλλα.



Τις πρώτες μέρες, λοιπόν περίμεναν, μαγείρευαν στις μεγάλες χύτρες, τις σούπες και το κυνήγι.

Τη δεύτερη εβδομάδα ζήτησαν από το χωριό, που βρισκόταν στη ραχοκοκαλιά, να τους φέρει από την πόλη τράπουλες, μπάλες, ξυράφια και βιβλία.

Την τέταρτη εβδομάδα είχαν στήσει ολόκληρα νοικοκυριά και δέχονταν επισκέψεις από τις γυναίκες τους.

Προς το τέλος του δεύτερου μήνα έπαιζαν τα παιδιά τους στα γρασίδια, κάτω από τη σκιά των πυκνών, άσπρων κροτάφων του συνταγματάρχη.

Ένα χρόνο αργότερα, οι ανταλλαγές πλεκτών και παστών μεταξύ των συζύγων των δύο παρατάξεων, άρχισαν να λύνουν τις γλώσσες των αντιπάλων και οι φιλικές εξορμήσεις από το ένα στρατόπεδο, στο άλλο έγινε η ρουτίνα της Κυριακής



Πέρασαν έτσι τρία χρόνια γεμάτα και από τον έναν ώμο στον άλλον

έβλεπες τη χαρά και τη συντροφικότητα να λάμπουν υπερήφανες,

όμως όπως όλα τα όμορφα, έτσι κι αυτό τελείωσε απότομα.

Ο συνταγματάρχης πέθανε..



Οι συγγενείς του εκλιπόντος έστειλαν τηλεγράφημα.. είχε έρθει η ώρα

να εγκαταλειφθεί η σωρός.

Καλά έφαγαν, καλά ήπιαν, όμως ήταν καιρός να φεύγουν..

Πόσο σκληρό! Και την αγάπησαν αυτή τη γη την τόσο ειρηνική!



Κι όμως, όχι, δε θα παραδίδονταν έτσι, αμαχητί!

Θα πολεμούσαν για την πατρίδα των παιδιών τους, θα πάλευαν για το μέλλον τους,

το παρελθόν που τους ένωνε.. Κι έτσι έκαναν! Και πολύ καλά έκαναν!!



Δεν πεθαίνουν για το τίποτα οι στρατιώτες! Δε στολίζονται δυο ώμοι έτσι απλά