Τρεξε, χθες, τρεξε...
6:36 π.μ.
Press and shout
, Posted in
Καλοί οι καθρέφτες, αλλά πάντα κάτι με ενοχλούσε που δείχνουν το παρόν. Όλα καλά εάν το παρόν είναι αυτό που θα θελες να είναι, αλλά τι γίνεται όταν θες να προχωρήσει κι αυτό κολλάει; Η ζωή ολόκληρη είναι το άθροισμα των ημερών σου, μερικοί προτιμούν να την μετράνε με στιγμές, άλλοι δεν μετράνε τίποτα, μόνο την γεύση που τους αφήνει. Η γλώσσα βέβαια είναι λίγο αναξιόπιστος κριτής καθώς μετά από πολύ καιρό γεύσης συγκεκριμένης, κάνει λίγη ώρα παραπάνω να εξοικειωθεί με την καινούρια, ίσως να μη την αναγνωρίσει κιόλας.
Ο Σαμ Λέβινσον έλεγε πως πρέπει να κάνεις αυτό που κάνει η ώρα. Να προχωράς. Είναι δύσκολο, είναι κλισέ, αλλά.. το περπάτημα κάνει πάντα καλό. Η πολυτέλεια της επόμενης μέρας έχει στερηθεί σε πολλούς και δεδομένο πρέπει να έχουμε μόνο το όνομα μας. Αυτή η ώρα βέβαια, μερικές φορές κάθεται νωχελικά, βασανιστικά να σου υπενθυμίζει τις βαριές μέρες, εκείνες που οι ώμοι σου φαίνονται να λυγίζουν και δεν σε ενδιαφέρει καν να βρεις την δύναμη να τους σηκώσεις έστω κι ένα εκατοστό ψηλότερα. Και όταν έρχεται ο ήλιος ή το βάρος φύγει και οι ώμοι επανέλθουν στην σωστή τους θέση, η ώρα τρέχει και θες να πατήσεις ένα pause που ξέρεις ότι είναι χαλασμένο και δεν θα δουλέψει.
Το παρόν είναι η εμπειρία σου, είναι το πόσο πάγωσαν πριν λίγο τα δόντια σου από το παγωτό που έφαγες, είναι ο πόνος στην κοιλιά σου από τα γέλια, είναι ο αέρας που σε κρυώνει αλλά νιώθεις έστω ζωντανός. Κανένα χθες δεν θα μού αφήσει πιο έντονη γεύση από αυτή τη στιγμή, κανένα αύριο δεν θα μου την ξαναδώσει. Το κακό με το αύριο βέβαια είναι η συσσώρευση, άμα έχεις μαζέψει και δεν έχεις άλλο χώρο; Άμα το χθες σε έχει δέσει με κάποιον και τώρα που είσαι στο αύριο, νιώθεις πως θες να φύγεις και δεν μπορείς; Αυτά τα πόδια που κάνουν κατακόρυφους κύκλους, ξέρεις, όπως στα καρτούν, μα δεν πάνε πουθενά και μένουν στο ίδιο σημείο, αποτελούσε τον εφιάλτη των παιδικών μου χρόνων. Ήθελα να ρθει το αύριο, μα ήθελα να έχω και το χθες μαζί μου.
Το παρόν δυστυχώς κρατάει τόσο λίγο, αλλά κάνει την διαφορά. Σαν συνδετικός κρίκος σε δένει με αυτό που ήσουν και με αυτό που μπορείς να γίνεις. Όλα τρέχουν πλέον τόσο γρήγορα γύρω μας και πρέπει να βάλεις κι εσύ τα αθλητικά σου και να μπεις στο παιχνίδι. Αν τα χέρια σου τα κοιτάς και σου φαίνονται άδεια, βρες κάτι να τα γεμίσεις. Αν κάτι που συνέβη χτες σε πήγε πίσω, άστο εκεί που είναι, στο χθες και φτιάξε το αύριο αφιλόξενο για κάτι παρόμοιο. Φτιάξε τις βαλίτσες σου και πάρε μόνο αυτά που χρειάζεσαι και σου πάνε, έτσι δεν κάνουμε και για ένα ταξίδι; Χρώματα υπάρχουν πολλά, ζωγράφισε με τα χαρούμενα. Αν τα πόδια σου θέλεις να τρέξουν και μένουν κολλημένα, κοίτα κάτω και δες τι τα κρατάει εκεί. Το αύριο είναι ολόδικο σου, είναι η πλαστελίνη σου, φτιάξτο όπως θέλεις. Ευτυχώς το χθες τρέχει γρήγορα, ευτυχώς και το παρόν, και η ώρα για δημιουργική χειροτεχνία έρχεται πιο γρήγορα από όσο νομίζεις. Προπάντων έχε στο νου σου ένα ρητό των Βρετανών που λέει πως every day is a gift, that is why we call it the present.
Άννα Τζούτζου
Πηγή φωτογραφίας: Balakov's Photostream, www.flickr.com
0 Response to "Τρεξε, χθες, τρεξε..."
Δημοσίευση σχολίου