ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ ΣΤΑ ΣΚΑΛΑΚΙΑ ΤΟΥ ΛΕΥΚΟΥ ΠΥΡΓΟΥ!
12:18 μ.μ.
Press and shout
, Posted in
Έχει μπει και κοντεύει να βγει κιόλας ο Ιούνης.
Αγαπημένος μήνας. Η Θεσσαλονίκη τον Ιούνη, όπως άλλωστε και το Σεπτέμβρη, δεν έχει
όμοιά της. Είναι αυτά τα γλυκά προεόρτια και μεθεόρτια του καλοκαιριού, στα οποία
η πόλη δίνει μια αξία ανεκτίμητη.
Η έκθεση βιβλίου συνεπής στο ετήσιο ραντεβού
της – με ακρίβεια αγγλίδας, το ίδιο και οι εξεταστικές. Τα πρώτα σχέδια
καλοκαιρινών διακοπών αρχίζουν να πλανιούνται πάνω από την πόλη και η προσμονή
της μέρας που θα τελεσφορήσει η καλοκαιρινή απόδραση του καθενός μας κάνει τα
πρόσωπά μας πιο ήρεμα και χαρούμενα.
Πάντα τον Ιούνη είμαστε πιο ανοιχτοί και
γελαστοί και ας αρεσκόμαστε να γκρινιάζουμε για την έντονη ζέστη. Την
χαρακτηρίζουμε αφόρητη και παραπονιόμαστε πως η υγρασία μας «κάνει να νιώθουμε
πως κολλάμε». Όλα αυτά όμως τη μέρα. Το βράδυ αλλάζουν οι διαθέσεις και η
βραχεία μας μνήμη κάνει το θαύμα της. Τα έχουμε ξεχάσει σχεδόν όλα!
Δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο από την παραλία
γεμάτη από κόσμο. Από το ποσειδώνιο μέχρι το λιμάνι –φέτος ας βγάλουμε το
κομμάτι στο οποίο εκτελούνται έργα και είναι κλειστό- ορδές ανθρώπων κάθε
ηλικίας σεργιανάνε. Πάνε, έρχονται, ξαναπάνε, ξαναέρχονται. Κάποιοι τρέχουν δε.
Όμως πέριξ του Λευκού Πύργου οι πάντες και τα πάντα ξαποσταίνουν. Παρέες
φοιτητών, νεαρά ζευγαράκια, μπάκουρες, οικογένειες
με παιδιά, παππούδες και γιαγιάδες με εγγόνια συνθέτουν το πάζλ της πόλης που
αναπνέει. Λίγο πιο μακριά τα κλασσικά καραβάκια που λειτουργούν σαν κούκοι που
φέρνουν το καλοκαίρι και αποδεικνύουν για μια ακόμη φορά πως «ο δρόμος είναι η
θάλασσα». Δεν είναι τυχαίο πως τα βήματα όλων μας, μας οδηγούν εκεί.
Πόσες φορές μπορεί να ακούστηκε ο ήχος της
μπύρας που ανοίγει; Πόσοι τόνοι παραδοσιακών λουκουμάδων μπορεί να έχουν
καταναλωθεί; Αμ τα σπυριά από τα καλαμπόκια, που τα βάζεις; Για να μην αναφέρω
το καθιερωμένο στη συνείδηση του έλληνα «βρώμικο» από τις γύρω καντίνες.
Η αλήθεια είναι μια. Ο Λευκός το βράδυ το
γλεντάει. Έχει πάντοτε καλή παρέα και προσφέρει απλόχερα αναμνήσεις από μικρά
όνειρα θερινής νυκτός. Σε αυτά τα σκαλάκια είπαμε πολλά και γνωρίσαμε ακόμη
περισσότερους, και ας έχουμε χαθεί πλέον. Αυτά τα σκαλάκια είναι κάτι σαν τον
ΟΤΕ, μας ενώνουν.
Τα «Χαιρετίσματά» μας λοιπόν σε όσους
απολαμβάνουν τα σκαλάκια του Λευκού και δημιουργούν μια πλήρη –φουλ έξτρα-
έξοδο από το τίποτε. Σε όσους πίνουν, τρώνε, γελάνε και τραγουδάνε. Σε όσους
συνεχίζουν να βρίσκουν την ουσία στην απλότητα και με δυο μπύρες και ένα
βρώμικο καταφέρουν να στήσουν πανηγύρι. So simple . . .
Πέτρος Λεμονίδης
0 Response to "ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ ΣΤΑ ΣΚΑΛΑΚΙΑ ΤΟΥ ΛΕΥΚΟΥ ΠΥΡΓΟΥ!"
Δημοσίευση σχολίου