Ο ALBERT, ΑΥΤΟΣ Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ...


Ένα από τα ονόματα-εγγύηση του ξένου κινηματογράφου είναι αυτό της Glenn Close. Όπου έχει συμμετάσχει είναι απολαυστική. Κακά τα ψέματα όμως, οι ρόλοι που της ταιριάζουν περισσότερο είναι οι κοινωνικό-δραματικοί κάτι το οποίο είναι αναμενόμενο μιας και η φυσιογνωμία της έχει μια τραγική εκφραστικότητα. Έτσι στη συλλογή της από εξαιρετικές εκτελέσεις έρχεται να προστεθεί άλλη μια, ως Ιρλανδός μπάτλερ ονόματι Albert Nobbs. Δεν πρόκειται όμως για έναν συνηθισμένο μπάτλερ καθώς στην πραγματικότητα είναι μια γυναίκα η οποία ζει τα τελευταία 30 χρόνια μεταμφιεσμένη σαν άντρας προκειμένου να καταφέρει να βρει δουλειά και να μαζέψει τα χρήματα που θέλει για τον ιερό της σκοπό. Η ταινία βασίζεται στο διήγημα του Ιρλανδού συγγραφέα του 19ου αιώνα George Moore και η Glenn Close έχει ξαναπαίξει τον ίδιο ρόλο σε θεατρική έκδοση 30 χρόνια πριν του οποίου μάλιστα έχει γράψει η ίδια τη σεναριακή διασκευή.
Όπως καταλαβαίνετε δεν πρόκειται για ευκολάκι. Αλλά για την Glenn και τα δύσκολα γίνονται ευκολάκια. Με εκπληκτική πειστικότητα υποδύεται τον άκαμπτο, μονόχνωτο επαγγελματία υπηρέτη και όπως τον περίγυρο του έτσι κι εμάς τους θεατές μας ξεγελάει και μας αφήνει να χανόμαστε στο αίνιγμα του παρελθόντος αλλά και του παρόντος του.  Μέχρι που η ιστορία της μας αποκαλύπτεται και γινόμαστε μάρτυρες της ευάλωτης φύσης μιας πληγωμένης γυναίκας με ένα όνειρο που είναι το μόνο φως στα σκοτάδια της μοναχικής της ζωής. Θα τον θαυμάσουμε τον Albert˙ για την ανεξάντλητη καρτερία του, την πεισματική εμμονή του στο στόχο, την αγαθή του καρδιά. Θα τον συμπονέσουμε σίγουρα για το τραγικό του παρελθόν, τη λιτότητα στην οποία υποβάλλει τον εαυτό του - υλική και συναισθηματική- και την τελική του κατάληξη.
Θα μιλούσαμε για one woman show αν δεν υπήρχε η υπέροχη McTeer σε παρόμοιο ρόλο να ολοκληρώνει ένα υπέροχο δίδυμο που έλαβε υποψηφιότητες για Όσκαρ  πρώτου και δεύτερου γυναικείου ρόλου αλλά δυστυχώς έμεινε στην υποψηφιότητα και στις δύο περιπτώσεις. Τα υπόλοιπα μέλη του κάστ είναι σχετικά αδιάφορα, υπάρχει και το σχετικό love story αλλά αυτό που μένει είναι η αίσθηση του μαγικού ρεαλισμού της Ιρλανδίας του ζόρικου 19ου αιώνα. Σκοτεινιά, δυστυχία, πείνα και φτώχεια καταραμένη και σαν να μην έφταναν όλα αυτά σαρωτικές επιδημίες με χιλιάδες ανθρώπους νεκρούς στο πέρασμα τους. Από την άλλη πλευρά οι λίγοι και τυχεροί αριστοκράτες πλούσιοι απολαμβάνουν μια ανέμελη ζωή, αδιάφοροι προς (ή ακόμα και αγνοώντας) τη δυστυχία που βασιλεύει ακριβώς δίπλα τους.
Τι τελικά προσπαθεί να μας πει ο ποιητής; Είναι μια ταινία που μιλάει κυρίως για την αποδοχή, την ανάγκη να μας αγαπήσουν για αυτό που είμαστε αλλά και την ανάγκη να ανακαλύψουμε, να αποδεχτούμε και να αγαπήσουμε κι εμείς τον εαυτό μας. Η σχέση μας με τον εαυτό μας μπορεί να είναι η δυσκολότερη αλλά και η πιο σημαντική σχέση που αναπτύσσουμε. Συχνά είμαστε οι αυστηρότεροι κριτές του εαυτού μας και αυτό μας κάνει δυστυχισμένους. Η ευτυχία μας εξαρτάται από την εσωτερική μας ισορροπία, την παραδοχή της αληθινής μας φύσης και το σεβασμός στον εαυτό μας όπως θα σεβόμασταν  έναν αγαπημένο μας φίλο.

Υ.Γ. Info : Ο Rodrigo Garcia , σκηνοθέτης της ταινίας, είναι γιός του Gabriel Garcia Marquez.

Μελάκη Μάτα


0 Response to "Ο ALBERT, ΑΥΤΟΣ Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ..."

Δημοσίευση σχολίου

powered by Blogger | WordPress by Newwpthemes | Converted by BloggerTheme