Πως κυλάει η σκέψη και πως μου έφερε στο νου τους νέους ως αντιπροσωπευτικό παράδειγμα των θυμάτων; Δεν ξέρω αν μιλώ για την πλειονότητα ή την μειονότητα αυτών αλλά θα μου επιτρέψετε να είμαι απαισιόδοξος. Αναφέρομαι σε αυτούς που έχουν αλκοόλ αντί για αίμα, που το λεξιλόγιο τους εκτείνεται σε μια απόσταση δυο χιλιοστών (χρησιμοποιώντας συνηθεστέρα το ρήμα ‘κάνω’), που τρέφουν σεβασμό μονό για τον εαυτό τους και για την καλοπέραση τους, που ανταλλάσσουν ώριμες αλήθειες με ισχνά ψέματα. Δε θέλω να γενικεύω αλλά σίγουρα θα έχετε γνωρίσει έστω και έναν από αυτούς τους ανθρώπους. Είναι πλέον διακριτό το πρόβλημα (αν λέγεται πρόβλημα, διότι όταν παίρνει τη μορφή πανδημίας συνήθως μεταλλάσσεται σε κανονικότητα).

   Δεν αμφιβάλλω πως όλοι έχουμε απαραβίαστο δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση, όπως έχουμε στην κατανάλωση οξυγόνου μα όταν η ελευθερία του αλλού παραβιάζει τη δική σου τότε τα παράπονα χρήζουν αναφοράς. Και όχι, η ελευθερία μου δεν απειλείται άμεσα άλλα όταν η επιφάνεια είναι αφόρητα γεμάτη και δεν υπάρχει χώρος για να αναπνεύσω, δεν υπάρχει διαφυγή πάρα μονό η αλήθεια μου.

Σωτήρης Χαβαλές
Πηγή εικόνας: http://yerka-org-ru.blogspot.gr